Kryon Spreekt over de Lemurische Zusterschap. 67 Boston

Kryon Spreekt over de Lemurische Zusterschap. 67

Boston

Vertaald: 7 juli 2021 / Geplaatst 18 december 2022
Vertaald vanaf de audio door Henk Steur

Voor de Ladies van Lemurie

Gegroet, lieve dames, lieve sterrenzusters. Ik Ben Kryon van de Magnetische Dienst.

Mijn partner stapt deze keer opzij. Hoe voelt het, lieve dames, om een boek te hebben geschreven over jullie…alle channelings die in het genoemde boek staan. Allemaal gingen zij over jullie en over Lemurie. Hoe het leven daar was, wat jullie deden en hoe dit voelde. Sommige basis dingen die jullie in deze bijeenkomsten doen werden rond die tijd ontwikkeld. Het was vooral een tijd van leren. In feite waren vele van de ceremonies die in Lemurie werden gehouden, door vrouwen uitgevoerd en zij waren er hoofdzakelijk om hen aan de jongere vrouwen te leren door de ceremonies. Er was zoveel lering daar….kernwaarheden die zo lang op de planeet zouden blijven en hopelijk op een dag weer tot ontwaken zouden worden gebracht in de Akasha van vrouwen over de hele wereld en die zich daardoor de leringen van de sjamanen zouden herinneren. Daarom zijn jullie hier.

Natuurlijk zijn er nog steeds mensen die hier in de stoel zitten en zeggen: “Ik weet het niet. Ik geloof jou best, Kryon, maar ik kan het niet naar boven halen!” Dit komt veel voor omdat wij jullie vragen om je een realiteit te herinneren die zeer lang geleden was. Maar, lieve mensen, het is de eerste ingeëtste herinnering in jullie Akasha. Het eerste leven met 23 paar chromosomen.

Ik zal jullie dus weer meenemen en jullie weer een herinnering geven om over na te denken en naar te kijken. Deze dingen zijn werkelijkheid….de dingen die ik jullie nu geef zijn echt. Zij geven een inzicht in de realiteit van een zeer, zeer ver verleden, maar wel een verleden dat wordt gedragen door dat wat jullie de Akashakroniek noemen….een kroniek van al jullie levens en de dingen die jullie hebben geleerd en de emoties die jullie hoofdzakelijk het meeste aangrepen. Niets had sterkere emoties dan het zien van de sterrenmoeder voor de eerste keer.

Wij hebben een beetje hiervan met jullie besproken. De sterrenmoeders gaven niet alle lessen. Zij lieten dit ook doen door hun directe leerlingen. Melihah was daar een van en zij onderwees velen, velen, en meestal kinderen en ook volwassen vrouwen. Er waren ook lessen voor de jongens, maar wat zij bracht was meestal sjamaans want dat was haar specialiteit.

Ik wil jullie vertellen over die eerste bijeenkomst. Er was een systeem, en wij hebben enkele van deze dingen al eerder beschreven. Een zuster die een sterrenmoeder voor het eerst ontmoette. Als de kinderen te klein waren zouden zij het niet begrijpen en jullie moesten dus een bepaalde leeftijd hebben, maar degenen die de sterrenmoeders feitelijk voor het eerst zagen waren altijd de meisjes.

Er was een tijd waarin de mannen, jongens, kinderen, allen de sterrenmoeders zagen bij bepaalde bijeenkomsten op bepaalde tijden van het jaar. Dit was gegarandeerd zo, maar de eerste keer waren het altijd de meisjes. Jullie ontmoetten de sterrenmoeder voor het eerst…als meisjes van een bepaalde leeftijd. Er zou ook nog een andere bijeenkomst zijn met de jongens en de meisjes en ook zij zouden de sterrenmoeder ontmoeten. Er was een systeem….een systeem van gelijkheid, maar de gelijkheid waarover wij spreken was intuïtieve gelijkheid dat de vrouwen eerst kwamen omdat de vrouwen het geschenk hadden…zij zouden de leiders en de sjamanen worden. Als meisjes stonden jullie dus in de rij. Jullie waren op je mooist gekleed, zo goed als het ging in Lemurie, en jullie wisten dat jullie een sterrenmoeder zouden gaan ontmoeten….van buiten deze wereld.

Hoeveel wist een kind echt over deze dingen? Daar zouden jullie van opkijken want jullie hadden al die tijd mensen om je heen die naar hen wezen en zeiden dat zij van de sterren kwamen. Wij hebben een deeltje van hen in ons. Er werd niet over DNA gesproken en er werd niet over chemie gesproken. In plaats daarvan werd er gesproken over een stukje dat hen heilig maakte, speciaal, uniek, en dat jullie een deeltje van de sterrenmoeder in jullie hadden. Jullie wisten dit….zelfs als kind wisten jullie dit. Jullie kenden ook je bestemming, dat als jullie opgroeiden en vrouwen werden er een tijd zou zijn waarop jullie van de jongens gescheiden zouden worden….alleen voor de leringen die voor jullie uitgebreider zouden zijn. Er zou veel geleerd worden over intuïtie en hoe jullie daarmee om moesten gaan en hoe jullie die konden vertrouwen.

Maar de eerste ontmoeting was het meest speciaal. Jullie kwamen in een kamer. Een kamer die hiervoor speciaal was uitgerust en die alleen maar werd gebruikt voor het ontmoeten van de sterrenmoeder. Men gebruikte een andere methode dan tegenwoordig omdat de sterrenmoeder al in de kamer was als jullie daar aankwamen. Vandaag is daar een gevoel van drama bij betrokken als jullie iemand ontmoeten die belangrijk is en jullie wachten en wachten totdat er iemand komt en door het lange wachten is iedereen dan extra opgewonden. Maar de sterrenmoeder was daar al en zij zat niet in een zetel maar op de grond en daar was een reden voor en dit betekent dat zij al op het niveau van een kind zat en zij zat daar gewoon zodat de meisjes die binnenkwamen op hetzelfde niveau waren en niet geïntimideerd waren. Zij kwamen binnen en zagen haar direct en wisten dat zij klaar voor hen was. Er was geen glorieuze binnenkomst die hen overweldigde of liet voelen dat er iets belangrijks zou gaan gebeuren, maar zij kenden het belang van de sterrenmoeder al.

De andere reden was deze: sterrenmoeders waren heel groot, groter zelfs dan de meeste mensen van vandaag. Dit kwam door een combinatie van factoren. ….hun beschaving, hun voeding, al dit soort dingen die jullie kunnen begrijpen want ook de huidige generaties mensen zijn groter dan zij normaal gesproken waren. Het was dus progressie, evolutie op hun planeet. Om haar in volle lengte binnen te laten komen zou ontstellend zijn voor de kinderen en dit is het laatste wat wij voor de meisjes wilden. Ik zeg “wij” want, lieve dames, ik was daarbij in een vorm die geen enkele mens heeft. Ik was daarbij omdat de andere kant van de sluier altijd aanwezig was in de heiligheid van degenen die van de sterren kwamen. Ik was een deel van de entourage van degenen die van de sterren kwamen. Ik was erbij en wat jullie zagen zou jullie verbazen als ik zou beschrijven hoe het was: zo interessant dat zij bijna niet echt leek. De Pleiadiers hadden allemaal iets waarvan jullie nooit in staat zouden zijn om het te schilderen of te tekenen als het aankomt op de manier waarop zij keken. De huid was een beetje doorzichtig, meer dan die van jullie en vertoonde altijd een kleur. Dus, lieven mensen, weten jullie nu dat de Pleiadiers een beschaving van kleur vormden. Het was niet Polynesisch, het was niet zwart, lieve mensen, het was bijna alsof er een zweem van kleuren in de huid was, maar niet zo dat jullie zouden zeggen dat die blauw of groen was. Maar hierdoor werd het zo prachtig en het was duidelijk dat het mooi was om naar dit gezicht te kijken: niet helemaal menselijk maar toch volledig menselijk!

Als zij haar ogen opende en begon te spreken deed dit je hart smelten. Dit was het eerste dat jullie ooit zagen en dat niet van deze wereld was. Jullie realiseerden je op dat moment dat jullie haar weer zouden zien en dat zij jullie zou onderwijzen over speciale dingen voor speciale tijden.

Er waren er meer dan een, maar jullie ontmoetten er steeds maar een tegelijk. Jullie leerden een naam die jullie niet konden uitspreken en het was grappig als alle kinderen dit toch probeerden, maar met jullie stembanden is deze naam niet uit te spreken. Een deel van het plezier dat jullie in die kamer meteen hadden als kinderen, als meisjes, was het vinden van een bijnaam omdat de echte naam onuitsprekelijk was. Een bijnaam die jullie wel konden uitspreken zodat jullie haar voor een dag wel met een naam konden aanspreken want dit behoorde tot het protocol. Elk kind kon spreken met de sterrenmoeder en haar een bijnaam geven, en zij gaf het kind ook een naam. Zij verzonnen de bijnaam van de dag voor de sterrenmoeder. Het was geen onbeleefdheid, het was makkelijk en grappig en liefdevol. Het was tenslotte een moeder! Jullie zullen dit nooit vergeten; het is in jullie geheugen gegrift.

Eerder vandaag channelde ik vandaag over iets dat “de Vonk” wordt genoemd. Iets dat zich voordoet als jullie je laatste adem hebben uitgeblazen en het moment komt waarvoor jullie vaak bang zijn. Maar jullie realiseren je alles wat jullie niet wisten en zien alles wat jullie niet konden zien en realiseren je dat jullie geweldig zijn. Er is een Vonk in jullie, dames, een Vonk die de mannen niet kregen. Geen enkele jongen verscheen ooit met een bijnaam voor een sterrenmoeder. Dit was het begin van het sjamaanschap, van de leringen, de ontspanning van het zijn met Spirit, het liefhebben van Spirit….het deel dat eer waard is maar niet aanbeden hoeft te worden….het deel dat de moeder kent zoals jullie een moeder kennen. Jullie konden de liefde en de compassie in de ogen zien en het benam jullie de adem.

Ik vraag jullie om die Vonk te vinden die de volledige herinnering betekent van de manier waarop het voelde. Niemand van jullie wordt gevraagd om uit te leggen of te schilderen hoe het was. Jullie kunnen allemaal herscheppen hoe het emotioneel gezien was omdat jullie erbij waren. Als ik “allemaal” zeg, bedoel ik dat ieder van jullie in deze zaal op een bepaald moment in Lemurie was. Elke vrouw die vanavond in deze zaal is, had een sterrenmoeder. Dit is niet altijd het geval want er zijn altijd mensen bij die “alleen maar even komen kijken!” Maar vanavond waren jullie daar allemaal! Bij deze sessies wordt dit meer en meer gewoon. Jullie voelen en horen de roeping. Ik vraag jullie om op een bepaald niveau deze Vonk te vinden waarna jullie emotioneel dit moment kunnen voelen waarop jullie deze persoon van een andere wereld konden ontmoeten. Een persoon….een mens….die er heel anders uitzag en van een andere plaats kwam en de zaden werd van wie jullie zijn. Al snel maakte de kleur niets meer uit en al vlug maakte de doorschijnende huid ook niets meer uit. Al snel maakte de stem met de dubbele stembanden niets meer uit en was dit niet vreemd of ongebruikelijk meer….en werden jullie verliefd op haar.

Zij straalde een compassie uit die alleen maar van een geascendeerd wezen kan komen. Jullie waren onder de indruk en alles wat jullie konden doen was naast haar zitten en zingen. Dit was de uitstraling die zij jullie gaf zodat jullie op een dag, in een verre toekomst, met andere vrouwen samen kunnen zitten, samen kunnen werken om de Vonk te vinden en de dingen weer terug te gaan halen die jullie waren vergeten.

Dit is de waarheid en ik zou jullie dit niet vertellen als het niet waar zou zijn.

Laat de ceremonies beginnen.

En zo is het.

 

Kryon