Kryon en mijn persoonlijke ervaringen met de innerlijke wereld
Kryon en mijn persoonlijke ervaringen
met de innerlijke wereld.
Gechanneld door: Barbara Bessen
27 juli 2014
Vertaald uit het Duits door Henk Steur.
Ik ben bewust niet vaak in de innerlijke Aarde omdat ik zoveel op de buitenaarde te doen heb. Maar wie weet wat ik onbewust beleef? Dat vraag ik ook niet aan Kryon want ik zal het ervaren als ik het wil weten.
Eén ontmoeting was heel intensief, interessant en zelfs een beetje mysterieus.
Ik lag ’s avonds in bed en was nog niet echt moe en voelde de impuls om naar de binnenaarde te gaan.
Ik vroeg Moeder Aarde om toestemming, zag haar voor mijn innerlijk oog en vroeg haar of zij een opdracht voor mij had. Zij glimlachte en nodigde mij uit om haar te volgen. Zij zag er geweldig uit.
Als ik haar bezoek draagt zij overwegend rode of oranje gekleurde gewaden. Ik zie haar meestal ook met roodblonde haren. Zij reikte mij haar hand en wij gingen een paar stukken naar beneden naar een lange gang.
Daar wachtte een klein, open voertuig dat ons korte tijd meenam. Het was als in een open tunnel. Aan de ene kant kon men het landschap zien. Ik keek naar weiden en bloemen, het was helder en vriendelijk, de zon scheen.
Ik had gelezen dat er in de binnenaarde een zon is en een hemel. Dit zag ik nu. Ik was een beetje verbaasd. Ik moet er wel heel sceptisch uitgezien hebben want Moeder Aarde glimlachte en zei: “Wees ervan verzekerd dat zelfs wetenschappers en politici ons hier bezoeken en van ons leren.”
Wij stopten al snel, stapten uit, gingen door een paar gangen en stonden al snel voor een deur die naar een grotere ruimte voerde. In deze ruimte zaten enkele wezens aan een lange tafel. Het leek erop dat er een conferentie plaatsvond.
Ik werd zeer hartelijk begroet en kon enkele opgestegen meesters herkennen. Eerlijk gezegd was ik een beetje geïrriteerd, dat had ik niet verwacht. Er was een stoel voor mij gereserveerd en er werd mij verzocht om plaats te nemen.
Het was een belangrijke bijeenkomst, dat merkte ik wel, en het ging natuurlijk over de Aarde. Maar wat het thema precies was kan ik niet meer zeggen. Ik weet alleen nog dat mij iets werd gevraagd en ik als antwoord een lange voordracht hield.
Waarover? Dat weet ik jammer genoeg niet, ik kan het mij niet meer herinneren.
Hoe de reis eindigde is mij niet meer bekend.
De beelden werden steeds onscherper en toen ben ik in slaap gevallen. Dit was zo geënsceneerd, daar ben ik zeker van. Ik moest ervaren wat ik vaak aan anderen vertel. Dit geldt niet alleen voor mij. Ooit zullen wij ons hiervan bewust zijn.
Hartelijke groeten,
Barbara Bessen