Kryon Infobrief 2 / 2015 /
Kryon Infobrief 2 / 2015
12 maart 2015 /Barbara Bessen
Vertaald uit het Duits door Henk Steur
Lieve Kryon-vrienden!
Ik schrijf deze regels om zo te zeggen met vooruitziende blik. Als deze brief de deur uitgaat ben ik op “vakantie” zoals men dit noemt als men de werkplek een aantal dagen niet betreedt. Ik trek mij een beetje terug voordat de seminars weer gaan beginnen. En terwijl ik erover nadenk valt het mij op dat ik meestal niet echt op vakantie ben. Ik ben natuurlijk alleen voor “noodgevallen” bereikbaar, zo ben ik van kantoor weggegaan.
Maar wat zijn deze noodgevallen? Het valt mij op dat ik niet werkelijk loslaat als ik eenmaal weg ben, ik ben op een bepaalde manier altijd “online.” Ook letterlijk want ik kijk meestal toch nog wel in de mails. Er zou wel eens iets belangrijks tussen kunnen staan dat ik niet zou mogen missen. Gaat het bij jullie ook zo?
Als ik – laten wij zeggen – tien jaar terugga waren in de mail kijken, chatten op internet en online banking niet of nauwelijks aanwezig in mijn leven. Nog een paar jaar verder terug had ik nog geen gsm. Er waren geen smsjes, geen Whats App en nog veel meer. Ik was “alleen” bereikbaar via mijn telefoon met antwoordapparaat en per post. Het beroemde woord “ont-snellen” komt weer bij mij op. Willen wij werkelijk altijd en overal bereikbaar zijn? Hebben wij er geen vertrouwen in dat dat alles dat naar ons toe moet komen, wat wij moeten weten, ons niet sowieso bereikt?
Ik denk dat iets belangrijks naar ons toe komt als een Komische Wet. Mijn Goddelijk Zijn zal zeker daarvoor zorgen.
Misschien krijg ik dan vanuit het diepst van mijn hart een impuls om naar mijn mails te kijken als er werkelijk iets belangrijks tussen zit dat mij echt moet bereiken. Of stuurt de goede, oude Post mij een brief die ik uit de stapel – als ik tenminste thuis vakantie vier – ongelezen brieven vis en ga lezen.
Of ik weet instinctief als ik hoe dan ook met iemand in contact zou moeten komen.
Nu voel ik diep in mijn hart en merk een lachen van mijn Hoger Zelf, Kryon. Alsof hij mij wil vertellen: “Zij heeft het begrepen, zo is onze verbinding. Ik laat haar weten wat zij weten moet. Zij kan ontspannen achterover leunen en genieten van dat wat zij vakantie noemt.”
Ja, kan ik dat werkelijk? Ik zal het nu eens gaan proberen en ruim 14 dagen lang, zolang heb ik mij “voorgenomen” om geen mails te bekijken, mijn iphone uit te laten en ervan uit te gaan dat de dingen mij zullen bereiken die mij moeten bereiken.
Het klinkt misschien een beetje raar om je zoiets voor te nemen, nietwaar? Ja, wat doen wij dan met alle tijd die wij dan hebben? Wij kunnen ons dan eens goed laten gaan.
Ik ga veel wandelen, met Kareltje op de sofa knuffelen, misschien het een of andere boek lezen of eens een tentoonstelling bezoeken en veel naar de zee kijken. En gewoon zijn! Misschien zonder aan tijd te denken op de sofa zitten, thee drinken en over alles wat mogelijk is herkauwen.
Dan een beetje doezelen, weer een slok thee drinken, het kussen even recht leggen mij nog dieper in de kussens laten zakken en mij richten op het veld van Eenheid om dan in de diepe stilte te duiken. In het zwarte, in het duister dat heel aangenaam kan zijn.
Van daaruit kan ik bijvoorbeeld ook mijn mogelijkheden voor de toekomst bekijken: Welke heeft de sterkste kracht om zich te manifesteren? Dit is een goede en spannende voorstelling. Ik hoor binnenin weer een lachen……..
*
Ik “vond” hiervoor een passend citaat:
„Velen vinden hun Hart niet voor dat zij eerst hun Hoofd zijn verloren!”
Friedrich Nietzsche
Hoe waar is dit!!
*
Barbara Bessen