Live Kryon Channeling 189:
Anchorage, Alaska

De Praktische Oude Ziel. 3

27 januari 2018 / Lee Carroll
Vertaald uit het Engels door Henk Steur

Wo gaat aan het werk en al gauw heeft hij een heerlijke dag. Hij doet zijn werk en dan wordt hij naar het kantoor geroepen van degene die de leiding heeft. Wat er nu gaat gebeuren is niet specifiek. Ik zal het generaliseren. Het komt voor in veel scenario’s die jullie allemaal zullen herkennen. Hij zit tegenover zijn leidinggevende. Het kan een van deze scenario’s zijn: “Wo, je bent alweer te laat. Wo, wij hebben alweer problemen met een van jouw cliënten. Wo, jij zal in het weekend moeten werken omdat dit of dat niet helemaal goed is gegaan. Wo, jij zult deze keer geen promotie krijgen, net als de vorige keer.” Wo dit, Wo dat. “Wo, wij denken erover om jouw werkplek op te heffen of om jou te vervangen.”

Wo gaat naar het kantoortje en even – alleen maar heel even – wordt hij overspoeld door een oude energie die “zorgen” en “angst” wordt genoemd. Wat moet hij doen als hij geen baan heeft? Hoe moet hij zijn vrouw vertellen wat er zojuist is gebeurd? Welke gevolgen zal dit voor hem hebben?

Is het zoiets onbelangrijks als een tijdje moeten overwerken terwijl hij dit niet had gepland of is het misschien meer dan dat? Dan is Wo even stil en haalt hij diep adem. In een ogenblik haalt hij alles wat er is gebeurd voor zich en realiseert hij zich dat dit het begin is van een opwaardering, van een verandering. Wo heeft geen idee van de timing ervan maar hij begint te glimlachen omdat het een begin is van een opwaardering waarvan hij weet dat die goed voor hem zal zijn en ook welwillend voor alles wat hij is.

Stop.

Als dit vandaag de dag gebeurt, wat zou dan de typische reactie zijn? Die zou als volgt zijn: De hele dag zorgen; de hele nacht zorgen; de hele komende maand zorgen; vertel het aan al je vrienden en vriendinnen zodat ook zij zich zorgen kunnen maken. Dit noemt men “drama!”

Wat er ook gebeurt, het gebeurt, maar het drama gaat voort en voort. Het zou ook een brug van duisternis kunnen bouwen tussen de werkgever en de werknemer.

Dan nog meer zorgen: “Wat zal er nog meer komen? Wat kan er gaan gebeuren? Zij accepteren mij niet. Ik ben het niet waard.”

Geen van deze dingen zaten in het hoofd van Wo, maar hij moest het potentieel van elk in ongeveer drie seconden omzetten van een oude energie van angst naar een gedachte die ver boven het bewustzijn van vandaag uitgaat. Hij bracht de energie automatisch naar een scenario dat vertelde: ”Misschien hoor ik hier wel niet thuis. Misschien is dit een teken voor mij? Misschien gaat er iets heel moois met mij gebeuren. Ik kan nauwelijks wachten. Ik zal doen wat mij wordt verteld. Ik zal gaan overwerken. Ik zal zelfs een ontslagbriefje accepteren omdat er iets beters aan zit te komen.”

Toen ging het verder. Het was geen half uur later toen hij hoorde dat de bemoediging verder ging. Een van zijn vrienden in een van de andere kamertjes in zijn kantoorgebouw had promotie gekregen en kreeg een van de posities die hij zelf had gewild. Hij ging naar hem toe om deel uit te maken van het feestje en hij deed er van harte aan mee – en hij meende het ook!

Hij was zo blij dat een vriend van hem succes had en hij was heel blij dat zijn vriend promotie maakte – zo blij! Hij zag het niet als een weerspiegelling waardoor het ook maar iets met hem te maken had. Hij liet het voorgaande nieuws niet van invloed zijn op zijn blijdschap voor zijn vriend.

Stop.

Moet ik dit nog uitleggen?

In een oudere energie is er zoveel van het Zelf en zoveel ego-projectie. “Waarom ik niet? Wat heeft hij dat ik niet heb? Hij heeft mij mijn baan afgenomen. Ik vind hem niet aardig meer. Ik zal ook niet meer met hem spreken. Ik ga naar huis en ga wormen eten!” Het lijkt erop dat sommigen er alles aan zouden doen om depressief te blijven. Hij gaat door: “Dit is afschuwelijk! Eerst het idee hebben dat ik mijn baan kwijt raak en dan krijg ik te horen dat iemand anders in mijn plaats promotie maakt.”

Maar weet je, dit was zijn reactie helemaal niet want Wo wist al “Dit, of iets beters” en hij had een geloof dat er “welwillendheid aan zat te komen”. Hij wist niet hoe of wanneer, maar voor hem stond een vriend waarmee iets moois was gebeurd – iets dat goed was en dat het leven van die persoon zou gaan veranderen.

Hij wist dat zijn vriend het snel aan zijn familie zou gaan vertellen en zij zouden een prachtig diner klaarmaken en daarbij feestliederen gaan zingen.

Wat is dit een goede tijd om de vreugde van een goede vriend te vieren!

Stop.

Zou dit mogelijk kunnen zijn? Kan een mens werkelijk zijn gevoelens opzij zetten, of zijn zorgen of pijn tot op een niveau waarop de eerste gedachte is om degene die tegenover hem staat te vieren, degene die mogelijk zijn baan zou afpakken?

Dit, lieve mensen, is de evolutie van het bewustzijn. Zie je, net zoals Wo empathie voelde voor de vrouw, voelde hij ook de vreugde van zijn vriend.

Dit was door generaties van evoluties heen ingebouwd geworden. Het kan zijn dat het voor jullie verder gaat dan een mens zou kunnen doen, maar dit waar het naartoe gaat.

Het is voor Wo nu tijd om naar huis te gaan. Wo, zoals zovele anderen had veel aan zijn hoofd, maar hij kreeg een intuïtieve gedachte die zei: “Jij bent iets vergeten.” Wo kon zijn vinger er niet opleggen, zoals jullie zeggen, en het was nog steeds een moeilijk te doorgronden gedachte zonder inzicht daarin. Hij reed naar huis.

Wo’s huis was klein, maar mooi. Hij had een heerlijke familie die veelal op dezelfde manier als hij dacht. Maar er waren enkele dingen waarvan Wo vond dat zij op een bepaalde manier gedaan moesten worden. Zijn vrouw was een geweldige kokkin en het avondeten werd elke avond op een bepaalde tijd opgediend. Hij moest daarvoor op tijd zijn en niet te laat. In het begin van zijn huwelijk had hij deze vergissing een keer gemaakt en bij die ene keer was het ook gebleven. Haar reactie was dat zij dit niet op prijs stelde. Inderdaad, de partner van Wo verwachtte dat hij op tijd zou zijn om te genieten van hetgeen zij had klaargemaakt en waar zij minstens anderhalf uur aan had gewerkt voordat hij thuis zou komen.

De familie zou zitten wachten. Zeker, Wo was op tijd, zoals altijd, en hij stond op het punt om het huis binnen te gaan – en toen gaf zijn intuïtie hem de boodschap: “Wo, het is vandaag jouw trouwdag!” Oef!

Wordt vervolgd