Kryon in Boulder, Colorado. 2 / De parabel van de Achtertuin.

Live Kryon Channeling:
Kryon in Boulder, Colorado. 2

De parabel van de Achtertuin.

12 januari 2019 /Lee Carroll
Vertaald uit het Engels vanaf de audio door Henk Steur

Gegroet, lieve mensen, IK BEN Kryon van de magnetische dienst.

Ik heb een parabel beloofd en weer is de hoofdpersoon in de parabel: Wo. Voor degenen die dit nog niet weten is Wo geen man of vrouw. Wo heeft geen geslacht. Wij noemen Wo een hij omdat dit met jullie taal overeen komt om dit zo te doen, maar dit is voor jullie allemaal. Op een bepaalde manier is dit een verhaal dat sommigen van jullie zullen herkennen en anderen niet, omdat het metaforisch is.

Lieve mensen, parabels hebben altijd een boodschap in zich en parabels zijn altijd metaforisch. Soms zullen wij hen uitleggen en soms ook niet. Wij willen het nu over deze hebben en wij zullen hem een naam geven: Wo en zijn achtertuin! Jullie voelen waarschijnlijk al dat de achtertuin geen achtertuin is, en jullie hebben gelijk en wij gaan jullie hier meer over vertellen. Wo had een achtertuin die in zijn leven heel belangrijk voor hem was, en als zo velen van jullie die een achtertuin hebben. Als jullie daar lang genoeg woonden zullen jullie je de dingen herinneren die in die achtertuin plaatsvonden en de feestjes die er werden gehouden. Julie zullen je misschien ook dingen herinneren uit de tijd waarin jullie klein waren en die nog hetzelfde zijn als in die tijd. Jullie achtertuin in dit verhaal is jullie realiteit. Het zijn jullie en de manier waarop jullie denken en dingen doen en natuurlijk worden al deze dingen gevormd als jullie heel jong zijn. In Wo’s geval herinnert hij zich heel duidelijk de dag waarop zijn vader de boom kocht. De boom was al behoorlijk groot. Zijn vader groef een gat en zette de boom daarin en hij deed dit allemaal voor Wo. De boom werd geplant toen Wo nog klein was, in feite was hij bijna vijf, maar hij herinnerde zich dit. Zijn vader zei tegen hem: “Dit wordt jouw boomhuis, en als jij wat ouder bent, Wo, gaan wij dit samen bouwen en jij zult het prachtig vinden!” En dit is wat er gebeurde. Er ging een aantal jaren voorbij en Wo zag de boom groeien en de takken werden sterk genoeg om hem, zijn vader, en andere dingen te dragen en zij begonnen met het bouwen van hun boomhuis.

Het boomhuis, lieve mensen, vertegenwoordigt de kindertijd. In Wo’s geval was dit een goede jeugd en hij herinnert het zich nog heel goed. Maar hij herinnert zich ook nog iets anders dat hij tot op de dag van vandaag nog weet. Zijn vader bouwde de boomhut, heel zorgvuldig, volgens een schema en heel goed. Zijn vader vond twee olievaten, het leken wel vuilnisbakken, en maakte de bovenkant open, zette hen op hun kop en gebruikte hen om het boomhuis te ondersteunen. Wat zo frappant was met de vaten was dat zij al die jaren steeds op dezelfde plaats bleven staan en dit kwam omdat zij heel functioneel waren totdat het boomhuis weg was en zij daarna met wat hout erop als picknicktafel werden gebruikt. Daar hielden zij hun feestjes, vlak naast de boom in de schaduw. Als er iets in de tuin werd gedaan was de tafel een prachtig hulpmiddel en wat er ook gebeurde, de vaten bleven op hun plaats staan. Zelfs de buren hadden dit in de gaten en vroegen Wo of hij hen ging verplaatsen maar Wo zei: ”Dat denk ik niet” en de grap ontstond als volgt: “Pas als Wo eens in extase is, zal hij de vaten verplaatsen.” Het was een burengrap: de vaten werden niet verplaatst, lieve mensen, in jullie achtertuin hebben jullie ook twee olievaten en jullie denken er niet aan om hen te verplaatsen. Vraag: hebben jullie hen daar neergezet? Of deden jullie vaders dit? Mmm. Ook dit is een metafoor, want misschien hebben jullie niet eens een vader, maar jullie hebben hen wel omdat zij kernwaarheid zijn. Welke belangrijke persoon in jullie leven heeft hen daar neergezet zodat zij er rotsvast zouden staan en jullie hen niet willen verplaatsen en hen steeds gebruiken omdat het werkt en werkt en werkt.

In dezelfde tijd waarin deze boom doorgroeide kwam er ook een speelhuis. Hier worden wij nu sekse-specifiek. Wo kreeg een boomhuis omdat jongens dit graag willen, maar hij had ook een speelhuis. Zijn vader en zijn vriend bouwden voor hem een speelhuis. Als wij nu naar sekse kijken was Wo een meisje en wilde hij een speelhuis. Wij eren hier dus het idee van sekse. Het speelhuis vertegenwoordigde ook het innerlijk kind, de plaats waar feestjes werden gegeven, waar gespeeld werd dat er eten werd gekookt, het was een fort, het was vele dingen en als vader en moeder aan het werk waren werd er in het speelhuis gespeeld in de achtertuin. De achtertuin werd je jeugd,  je leven, het werd een systeem, en de boom bleef maar groeien en groeien en dit moeten jullie even vasthouden want er zijn bepaalde dingen in je leven die solide zijn, zeker zijn. Als die niet zeker zijn, lieve mensen, wordt het moeilijk. Jullie moeten iets hebben waar jullie op kunnen rekenen en een van deze zekerheden was de boom, lang nadat de boomhut was verdwenen. Hij rekende op deze boom en hij groeide en groeide en al snel werd de boom enorm groot. In feite was hij zo groot als de achtertuin en hij gaf schaduw aan de hele achtertuin.

Toen Wo volwassen werd ging hij naar de achtertuin met een strooien hoed en drankje en zei: “Dit is goed” en hij hield van alles om zich heen en van de boom en hij dankte de olievaten en het speelhuis omdat zij er waren. Hij kon zich goede dingen uit zijn leven herinneren en dan bedacht hij zich dat er ook negatieve dingen waren en hij ging daar een paar van opschrijven. Hij dacht: ”Ik ben daar doorheen gekomen omdat ik een persoon ben met balans” en hij dacht aan de ratten. “Wij hebben ratten en natuurlijk komen die niet uit mijn tuin maar uit die van de buren. Ik ga niet naar mijn buurman om hem te vertellen dat wij door hem ratten hebben want ik houd van mijn buurman. Er zijn bepaalde dingen die je jouw buren niet vertelt en ook niet aan je vrienden. Je vertelt hen niet over de ratten, zij zijn net als je kinderen…je houdt gewoon van hen. Ik zal er dus mee leren omgaan. Zij komen en gaan; ik weet niet hoe, maar zij komen door het hek heen.” De ratten zijn natuurlijk de uitdagingen in het leven. Het zijn de dingen waar je niets mee te maken wilt hebben, maar je moet wel….je moet ermee omgaan! Soms zij er in sommige achtertuinen gewoon teveel ratten en dan functioneren jullie niet goed en krijgen stress of ziekten, maar Wo had een goed idee over het leven en kon omgaan met de ratten. Wo was in balans. Hij was een goed mens. Dan waren er nog de slangen. Hij wist niet hoe de slangen in de tuin kwamen maar hij begreep dat de slangen onder de hekken door gingen. Het waren er niet veel maar voor degene die er waren was hij bang en als hij een slang zag ging hij het huis in en riep hij er iemand anders bij. Een slang was iets waar je altijd angst voor moet hebben, daar kon je niet mee omgaan. Je kon bang zijn voor ziekten, dood, maar ook voor alles dat verder gaat dan slangen. Wo zei: “Ik weet hoe ik met deze dingen om moet gaan. Wij zullen de slangen verwijderen zodat ik weer met een glas in de tuin kan zitten, eten en drinken, en kan zeggen: “Het gaat goed met mij!” Het ging dus goed….tot op een bepaald moment de aardbeving kwam. Wo kon zich herinneren dat hij daar wat zat te drinken in de wetenschap dat alles goed was toen de aardbeving kwam. De Aarde rommelde en schudde en hij zag dat van de boom een paar takken losraakten en naar beneden vielen, het speelhuis werd opgetild en hij was blij dat hij niet gewond was, dat de buren niet gewond waren. Hij keek om zich heen en vond niemand die gewond was, maar, oh boy, er waren veranderingen! Toen hij een beetje was bijgekomen van die gebeurtenis keek hij om zich heen en zei: Tjonge, ik weet niet wat er is gebeurd maar ik ben nog steeds in orde. Met de boom is het anders, het speelhuis een beetje anders geworden, maar ik denk dat het goed is. Toen kwamen de inspecteurs. De inspecteurs kunnen bijna alles van je leven opzoeken maar zij vertegenwoordigen de autoriteiten. Soms vertegenwoordigen zij niet de autoriteiten maar openbaring. Interessant, nietwaar? Alles wat jullie vraagt om je achtertuin te veranderen….maar in dit geval wist hij dat hij niet anders kon want de aardbeving had daarvoor gezorgd.

Interessant genoeg waren er in de parabel plaatsen – zij jullie er klaar voor – waar geen aardbeving was geweest, maar bij hem wel, en ook bij zijn buurman en dit vertelt jullie iets over de niet uitgesproken dingen in de parabel.

Wo is een oude ziel. Wo is een goed mens. Wo had een bewustzijn dat er klaar voor was om zich te ontwikkelen en de aardbeving veranderde zijn achtertuin. De autoriteiten kwamen en hadden het over de boom, maar Wo zei: “Als jullie het over de boom willen hebben vertrekken jullie maar!” Zij zeiden: “Nee, nee Wo, hij moet niet weg, hij is te zwaar, je hebt het gezien.” En zij gingen Gaia aan Wo uitleggen. Zij zeiden: “In het woud zorgt Gaia voor de bomen. Er is een natuurlijk systeem dat voor de dingen zorgt. Maar jij hebt een boom die je hebt uitgekozen om hem buiten het bos te planten en dit betekent dat jij verantwoordelijk bent voor wat Gaia normaal gesproken doet. De boom moet gesnoeid worden, dat had al lang moeten gebeuren.” Als wij dit nu even bekijken: Door het snoeien wordt de boom sterker en dit kan ook betekenen – afhankelijk van wie hier zijn, luisteren of lezen – dat jullie je realiteit een herbeoordeling dienen te geven, jullie basis. Dit had Wo niet gedaan, dit hadden de meeste mensen niet gedaan, en Wo dacht: “Zij moeten hem snoeien” en zei: “Kunnen jullie mij verzekeren dat hij in leven blijft en niet alleen dat, dat hij nog tientallen jaren blijft leven. Misschien wel langer dan wij. De boom is een boom, een zeer mooie boom. Ik wil hem geen pijn doen, maar wij gaan hem snoeien zodat hij beter kan groeien.” Toen het werk was gedaan kwam Wo terug en wist niet wat hij zou gaan zien. Toen Wo de boom zag viel hij op zijn knieën, hij was zo kaal en Wo had nog nooit een gesnoeide boom gezien; er waren geen bladeren meer, er waren geen takken. Hij had in zijn boom in zijn leven vele insecten gezien en nu was er geen een.

Hij realiseerde zich dat zijn boom bijna geen boom meer was, hij was weg! Gelukkig had hij zijn drankje nog. Wat is dit nu, ik heb een zonnebril nodig want er is teveel licht. Er is geen schaduw meer en zij zeiden tegen hem: “Wacht maar, het duurt niet zo lang, zij groeien wel weer, geloof ons!” Wat hij zag vond hij helemaal niet leuk. Oh, hij begreep wat zij hem vertelden, maar zijn boom…..de boom die hij kende was weg, de schaduw, alle takken werden helemaal teruggebracht naar niets. Toen zei de inspecteur: “Ik hoop dat je het niet erg vind, maar tijdens het zagen hebben wij de olievaten verplaatst!” (Kryon lacht) Wo vroeg: “Hebben jullie de vaten verplaatst? Nou ja, het maakt niet uit!” Maar zij verplaatsten de vaten…. “Toen wij de vaten verplaatsten viel ons iets op Wo. Wist jij dat daar een slangennest was? “Wat?” “Ja, zij zaten al die tijd onder en in de vaten. Hoeveel jaren zijn zij daar geweest, Wo?” Wo realiseerde zich dat hij zijn hele leven niet in de tonnen had gekeken en dat daar de slangen vandaan kwamen.

Dit is de metafoor, lieve mensen, de dingen die jullie nooit aanraken, de dingen die absoluut waar zijn voor jullie, de dingen die jullie vader heeft verteld, de dingen die belangrijk voor jullie zijn, waar jullie je aan vasthouden die misschien door de pastoor of de dominee zijn verteld of door de professor die jullie zo graag mogen: beweeg die vaten niet….het is een eerbetoon aan hun herinnering….en onder de tonnen waren de slangen!!! Omdat zij nooit werden verplaatst. Ik denk dat jullie het snappen.

Jullie weten het – sorry dat ik het jullie moet vertellen – maar Wo besloot ook om het speelhuis te laten slopen omdat het een beet bouwvallig was geworden en niet veilig meer was. Toen het was gesloopt zeiden de mannen: “Wo, ik weet niet of je dit wist, maar er zat een rattennest onder het huisje. Jij dacht dat zij van de buren kwamen? Nee, zij kwamen onder jouw speelhuis vandaan. Wo, hoe vaak kwam jij in dit speelhuis?” Wo zei: “Niet sinds mijn kindertijd; het is meer een herinnering!”

Ik wil dat jullie hiernaar kijken, lieve mensen, er zijn mensen onder jullie die nog steeds de herinnering van dat speelhuis hebben en die niet teruggaan naar hun innerlijk kind omdat hen door iemand is verteld dat jullie als jullie volwassen zijn je ook als volwassenen moeten gedragen en je niet als een kind te gedragen omdat jullie geen kinderen meer zijn. Jullie lopen ook niet meer als een kind op handen en voeten.

Ik zeg jullie, lieve mensen, luister, luister, luister: het bezoeken van je innerlijk kind zal je leven redden. Jullie innerlijk kind is wie jullie zijn. Dat is de schoonheid van een kind in zijn onschuld. Wo was een oude ziel en hij was in balans. Maar als hij deze dingen negeert, laat hem gaan. Daar kwamen de ratten en daar kwamen de slangen en al die andere dingen. Niet lang daarna was Wo weer in de achtertuin terwijl hij in zijn tuinstoel zat, strooien hoed op en met een glas in de hand. (Kryon lacht) Want de zon was krachtig en hij wist het: kleur! De bloemen kwamen op en die waren er niet zijn hele leven geweest. Hij realiseerde zich dat alle dingen goed zijn. De boom was er nog steeds en er zaten nieuwe takken aan, een ander soort schaduw. Het speelhuis was er nog steeds in zijn eigen geest; hij kon het zich goed herinneren en de vaten….hij had hen weggedaan….wie heeft er nu olievaten nodig in zijn achtertuin?

Dit is de parabel. Hoe is het met jullie achtertuin, lieve mensen? Hoeveel van jullie hebben de aardbeving gevoeld? Laat mij jullie nu een ander geheim vertellen. Die was heel verschillend voor ieder van jullie. Hij was er gisteren, vandaag en misschien morgen; iets wat de fundering van jullie geloof door elkaar schudt. Jullie kunnen hier vandaan gaan en alles begrijpen. Voordat jullie vanavond naar bed gaan kunnen jullie een openbaring hebben omdat jullie dan je eigen achtertuin herkennen en zien dat die mooi is. “Ik wil geen aardbeving, ik wil gewoon een nieuwe boom”. Er is een wijze, oude ziel voor nodig die zegt: “Je hoeft niet echt alles uit te leggen voordat ik het begrijp.” Er zullen anderen zijn die problemen hebben waardoor zij naar een plaats moeten gaan waar zij niet willen zijn en jullie schreeuwen het uit naar God en zeggen: “God, wat heeft u gedaan? Wat heb ik gedaan? Waarom ben ik hier? Waarom heb ik dit weer?” Ik heb het nu tegen iemand in het publiek. “Ik ben een goed mens, ik ben een goede, oude ziel. Ik geloof in deze dingen. Waarom gebeurt mij dit?” Het antwoord is: Omdat jij koppig bent, en jij weet dit! Jij moet hier doorheen en aan de andere kant komen naar het licht! En je boom zal gesnoeid zijn maar hij blijft leven. Jij weet waarover ik het heb, geliefde!

Dit is de manier waarop jullie zijn! Jullie zijn mensen en op een elegante manier op allerlei manieren verschillend. Maar jullie hebben allemaal een achtertuin.

Denk na over deze dingen in het licht van de veranderingen op deze planeet en de veranderingen die er misschien in je bewustzijn hebben plaatsgevonden en zelfs in de dingen die jullie geloven als ik jullie vraag wie jullie zijn.

Terug naar de boodschap van vanmorgen toen jullie gingen kijken naar wie jullie op deze planeet zijn en waarvoor jullie hier zouden kunnen zijn. En de antwoorden zijn: PRACHTIG. Er zit majesteit in de antwoorden. Er is pracht in alle realisaties als jullie stuk voor stuk tot antwoorden komen.

Dit is de boodschap van Kryon en die is het al dertig jaar. Wij vertellen hem echter steeds weer op een andere manier.

En zo is het.

Kryon