De Parabels van Kryon – David de Indiaan

De Parabels van Kryon

David de Indiaan

Lee Carroll / 30 april 2019
Geplaatst 5 december 2023
Vertaald vanuit het Engels vanaf de video door Henk Steur

David was een indiaan op een heerlijk eiland met alles om zich heen wat hij nodig had. Zijn nieuwsgierigheid om meer van de omgeving te kennen onderscheidde hem van de rest. Aan degenen die willen weten hoe een indiaan aan de naam David is gekomen adviseer ik om dit later te analyseren. Het leven op het eiland waar David op leefde was goed en overvloedig. David had op het eiland een koninklijke afstamming en zijn grootvader was het opperhoofd. David had een goed leven op het eiland; er was een overvloed aan voedsel want er groeide veel dat gegeten kon worden. De mensen in zijn dorp en van zijn stam leefden vele, vele jaren. Het eiland had een vreemd attribuut; er hing een dichte mist omheen die vijf kilometer vanaf de kust begon. Het omringde het eiland compleet en omdat de mist nooit bij het eiland kwam waren de dagen steeds helder. De mist bleef van jaar tot jaar steeds op dezelfde plaats als een anoniem teken en niemand had er ooit achter kunnen zien. David groeide op met de mist en ook de eilanders hadden er generatie na generatie mee geleefd. Zij begrepen de mist niet maar waren er bang voor want als er een dorpeling door de mist was gegaan was die nooit meer terug gekomen.

Zelfs David kon zich herinneren dat een oude man die zijn dood voelde aankomen op een dag zijn kano nam en naar de mist peddelde….hij had hem nooit meer terug gezien. Er waren vele verhalen over de mist die meestal ’s nachts bij het licht van de kampvuren werden verteld. Er was de dorpelingen geleerd dat als er iemand door de mist wilde gaan, de dorpelingen naar hun huizen zouden gaan en niet zouden toekijken. Zie je, er was grote angst rondom deze kwaadaardige mist. Maar David, de koninklijke, keek naar de ouderen en de mist als een kind en later als tiener, maar het enige dat hij zich echt herinnerde was het moment waarop de oude man de mist in ging. Hij herinnerde zich dat de man, vlak voordat hij de mistbank in ging, zijn peddel ten afscheid omhoog hield en, zoals verwacht, nooit meer terug kwam en het was zoals de Ouden vertelden: niemand kwam ooit terug uit de mistbank. De mensen van koninklijken bloede bleven nog lang kijken nadat de man in de mist was verdwenen en zij wachtten erop dat er iets dat was voorspeld zou gebeuren….een beangstigend geluid dat angst in hun harten zou brengen….een gebrul dat zij niet zouden kunnen begrijpen. David zou zich dit geluid de rest van zijn leven herinneren. Wie weet wat dit was? Misschien een monster of het geluid van een gigantische draaikolk of een waterval die er gewoon op wachtte om de levens te nemen van degenen die door de mistbank kwamen.

Het lijkt vreemd dat David in zijn 34^e levensjaar de beslissing nam om door de mist heen te gaan. Hij voelde dat er iets meer in zijn leven was dat hij miste….misschien wel een waarheid die daar al jarenlang slapend aanwezig was. Op de een of andere manier had de mist het antwoord! Het was waar dat er nog nooit iemand was teruggekomen, maar dat betekende niet dat zij dood waren, en dus raapte David alle moed bijeen en ging op weg om door de mist heen te gaan zonder de Ouden of de andere dorpelingen hier iets over te vertellen. Hij stapte in zijn kano en bereidde zich geestelijk voor op wat hij zou gaan doen. Hij dankte God voor zijn leven en voor de onthullingen die er zouden komen. Hij wist dat wat er ook zou gebeuren, hij de kennis zou hebben en dit was wat hem voortdreef. Zo peddelde David rustig en zonder geluid te maken door de mistbank en er keek geen mens omdat hij tegen niemand had verteld dat hij zou gaan. Al snel was hij aan de rand van de mist en die weerspiegelde zelfs een beetje. Toen had David iets vreemds in de gaten. Niemand die het kon navertellen was ooit dichtbij genoeg geweest om dit te zien, maar het trok hem de mist in. Het element van angst en onwetendheid nam bezit van hem. David had zijn peddel niet meer nodig en dus legde hij hem in zijn kano. De kano met hem erin verdween in de mist. Het werd steeds donkerder toen de mist hem steeds verder naar binnen trok en David vroeg zich af wat hij had gedaan. “Ik ben een jonge man….ik heb mijn ouders onrecht aangedaan, ik heb een koninklijke afstamming” en hij wist dat hij een fout had gemaakt. “Wat als er nooit iets verandert?” zei hij tegen zichzelf. “Wat als ik hier voor de eeuwigheid ben, in deze kano” Hij had visioenen en de angst terwijl hij dacht aan degenen die voor hem waren geweest en nu in hun kano’s ronddreven om het eiland, in de mist, en als skeletten in hun boten zaten. Zou hij de oude man nog terug zien? Zou er ooit iets veranderen? “Oh, waar is de waarheid die ik zocht?” schreeuwde David uit in de mist.

Toen gebeurde het….David kwam aan de andere kant van de mistbank. Hij was ondersteboven van wat hij zag…..het was een heel continent! Het was zeer goed te zien, er waren vele dorpen en zover hij kon kijken zag hij rook uit de schoorstenen komen en hij hoorde de mensen op de stranden spelen en zij zagen hem onmiddellijk. Zij keken naar hem en bliezen op hun hoorns en zeiden tegen elkaar dat er weer een dappere man door de mist was gekomen. Dan hoorde David een geloei van het land komen, een golf van viering, een golf van eer en zij omringden hem met kano’s en gaven hem bloemenslingers. Toen hij op het strand kwam pakten zij hem vast en hesen hem op de schouders en vierden het feit dat hij door de mist heen kwam. David, de koninklijke begon die dag een nieuw en verrijkt leven.

Jullie zouden kunnen zeggen: “Ik weet waar deze parabel over gaat. Het gaat over de dood, nietwaar?” Nee, dat is niet zo. Deze parabel gaat over het komen in de nieuwe energie en zelfs over ascensie. Het gaat ook over tevreden zijn binnen je kleine groep en uit de familieband vandaan door de mist te gaan. Het gaat over wat er voor je ligt als je het pad wilt belopen, want voor ieder van jullie ligt er een mistbank die soms een veld is en soms jullie onveranderde natuur. Elke soort mist is een andere uitdaging en een les in verschillende gradaties.

Wat geeft jullie de meeste angst? Voor velen van jullie is dit de angst om succes te hebben en de angst om op je contractuele pad te zijn; de angst voor overvloed. Misschien is het de angst voor verlichting zelf. Misschien is het de angst voor verandering. Wij adviseren jullie om rechtop door deze angsten heen te gaan. Wat jullie ook de meeste angst aanjaagt, wat jullie grootste lessen ook zijn, moedig, met je borst vooruit in de wetenschap dat het gewoon een façade is. De angst is de mistbank in de parabel en aan de andere kant is er feest. Maar daar naartoe gaan schept soms een tijd van duisternis, een transitietijd om jullie in staat te stellen om aan jezelf toe te voegen wat eraan komt.

De mensen om je heen zullen jullie hiertegen waarschuwen en zeggen dat dit niet voor jullie is maar een deel van jullie kent de waarheid en sommigen van jullie zullen dit zelf uitzoeken.

Waarom brengt Kryon jullie zo’n parabel? Het is om een voorbeeld van verantwoordelijkheid te geven in onze tijd. Het is nu de tijd waarin wij hiertoe in staat zijn….verantwoordelijkheid voor de gehele energie van de planeet. Het is tijd voor jullie om je pad te herkennen. Het is tijd om in de ogen van jullie negatieve adviseurs te kijken en te zeggen: “Ik ken jou! Ik weet wie jij bent en ik kies ervoor om afstand te nemen van jouw energie!”

Dit is waar de test over gaat en als de vibraties van de Aarde omhoog zijn gegaan is er geen heerlijker plek op deze planeet dan waar jullie herkennen wie jullie zijn, want alle dingen die jullie verdriet bezorgden kunnen nu veranderd worden door jullie intentie om dit te doen.

En zo is het.

Kryon