Zeven Parabels.

Nummer 4: Jason en de Grot

Door Lee Carroll & Kryon / 1 februari 2017
Vertaald uit het Engels door Henk Steur

Groetjes, Henk! 

Hier is een verhaal over een spel dat werd gespeeld tussen Jason en de bewaker van de Grot van Creatie. Het is een test die gaat over zelfcontrole voor Jason en die is vermomd als een eenvoudige uitdaging.

Kan jij het verband met onze levens ontdekken?

Zegeningen,

LEE

Jason en de Grot

Jason had een visioen. In feite was het een droom, maar in Jason’s geval was er geen verschil. Jason was zeer verlicht en hij had vaak visioenen in zijn dromen, maar juist deze was heel levendig.

Jason bevond zich voor de opening van een grote grot en hij herkende direct wat hij was. Dit was de Grot van Creatie, de bewaarplaats van de Akasha-archieven waarin alle details worden bewaard aangaande menselijke entiteiten die op de planeet komen en gaan. Oh, ik herken deze plek, dacht Jason bij zichzelf.

Voor de grot stond een bewaker bij de ingang. Het leek hem niet te deren dat Jason opeens voor de ingang stond. In feite had hij hem verwacht!

De bewaker sprak: “Jason, het is goed om jou hier te zien. Wij hebben een puzzel voor jou – een test – voor jouw ziel.” De bewaker glimlachte en Jason wist dat er wat plezier aan zat te komen.

“Dit is heerlijk,” antwoordde Jason. “Ik houd van spelletjes.”

“Kijk eens naar het Pad” zei de bewaker terwijl hij moeiteloos de grote poort naar de grot opende. Jason kon zien dat er een recht en smal pad was dat door de grot liep. Hij kon aan de andere kant van de grot zien dat er licht bij de uitgang was. De grot kan makkelijk doorgelopen worden.

“Wat is het spel?” vroeg Jason aan de bewaker.

“Wij willen graag dat jij door de grot naar de uitgang wandelt en wij geven jou daar een uur voor om dit te doen,” zei de bewaker.

“Geen probleem,” antwoordde Jason. “Wat moet ik doen om succes te hebben”

“Dit gaat niet over belonen. Het gaat alleen om het spelen van het spel. Er is veel eer als je dit bereikt. Het pad belopen is de test en het bereiken van de uitgang is het doel. Ken jij dit?

“Ik zal slagen,” zei Jason, vanuit zijn sportieve natuur. Daarna stapte de bewaker opzij en Jason begon aan zijn reis.

Jason ging de grot binnen. Nogmaals keek hij vooruit en zag dat de uitgang niet verder dan een kwart kilometer voor hem lag. Hij realiseerde zich dat hij voldoende tijd had, hij stopte even om zijn ogen te laten wennen aan het gedempte licht in de grot. Hij ging vooruit en was heel geïnteresseerd in de vele kleuren die hij zag.

Het duurde niet lang voordat Jason ook geluid begon te horen. Links en rechts van hem hoorde hij dat er dingen gebeurden. Jason dacht bij zichzelf: Ik heb een uur. Het gaat mij alleen maar 15 minuten kosten om bij de uitgang te komen en dus zal ik even stoppen en uitzoeken wat ik hoor.

Jason stopte en ging naar rechts. Opeens zag hij een rek vol met gloeiende kristallen. Hij verliet voorzichtig het pad en ging naar de interessante objecten. Op elk van de toverachtige kristallen stonden er speciale dingen geschreven. Jason pakte er voorzichtig een vast zonder hem op te pakken. Hij werd onmiddellijk opgenomen in de gebeurtenis die deze cryptische woorden vertegenwoordigden.

Jason zag verbazingwekkende dingen waarvan hij het bestaan niet kende. Hij zag oorlogen. Hij zag grote vuurzeeën. Hij zag licht tegen donker. Hij zag de namen van heel veel entiteiten. Wat een ervaring! Hij was er feitelijk bij! Jason begreep niet wat hij zag, maar hij genoot van de informatie en vond het moeilijk om het kristal los te laten – het was zo meeslepend.

Vol van dit spel en zijn beperkte tijd liet Jason het kristal los en was nog vol emotie over wat hij had zojuist gezien.

Terug op het pad realiseerde hij zich dat de ervaring van het aanraken van het kristal maar een paar momenten had geduurd. Het leek zoveel langer! Hij zat ruim binnen de tijd. Jason ging weer verder op het pad maar in niet al te lange tijd hoorde hij enkele stemmen en stopte. “Welke stem is dit?” zei hij in zichzelf. “Ik herken deze stem.” Jason realiseerde zich dat het de stem van zijn moeder was!

Hij ging naar links en zag niet al te ver voor zich een andere groep kristallen. Hij ging naar de groep toe en herkende op de een of andere manier het kristal van zijn moeder, maar met een naam daarop geschreven die hem niet bekend was. Hij bleef even en probeerde te horen wat zij wilde zeggen, maar hij begreep het niet. Het was jaren geleden dat zij was overleden en toch was zij daar – of was het alleen maar een kristal?

Jason had een keus. Hij wist dat hij het kristal van zijn moeder wilde aanraken. Iets anders vertelde hem dat dit teveel privé was om dit te doen, dacht Jason rationeel. “Dit is familie en zij zou willen dat ik dit zou doen en mij haar zou herinneren. Daarom zal ik het wel aanraken.”

Dus raakte Jason het kristal aan en direct was hij in de realiteit van de vele levens van zijn moeder en de Akasha-kronieken van haar vele ervaringen op Aarde ontvouwden zich voor hem. Hij zag de vele levens die zij had gehad en alle jaren die zij had doorgebracht op de planeet, inclusief het leven waar hij in betrokken was geweest. Toen zag hij het leven waar zij nu als kind in was – waar hij geen deel van uitmaakte. Het was fascinerend en hij huilde door de herinnering en de vreugde over haar dienstbaarheid. “Oh, dit is prachtig! Wat een mooi spel is dit!” riep hij hardop in de grot. Met enige moeite trok hij zijn hand terug en bedacht zich dat het kristal daarnaast het kristal van zijn vader was. En dus raakte Jason dit ook aan en had hij een gelijksoortige ervaring en hij zei nogmaals: “Dit is prachtig, wat een ervaring. Ik voel mij zo vereerd, ik voel mij zo vereerd.”

De tijd ging langzaamaan dringen. Jason wist dat hij verder moest of hij zou de uitgang niet op tijd gaan halen. Jason ging snel verder op het pad en ging tot op een meter van de uitgang toen hij een andere stem hoorde. Deze keer herkende hij de stem direct. Het was zijn eigen stem!

Jason ging naar rechts en daar gloeide nog een Kristal. Hierop herkende hij de naam, want er was een private spirituele naam in het kristal gekerfd in wat Jason Arabische letters leken die zijn astrale naam spelden. Jason keek naar de uitgang van de grot die maar een meter ver was – met de volle wetenschap dat hij nog maar een paar seconden had. Toen keek hij naar het kristal en nam een beslissing. Hij kon deze mogelijkheid gewoon niet laten lopen. Hij ging naar rechts en raakte het kristal met zijn naam erop, aan.

Het is onnodig om te zeggen dat Jason het niet redde om op tijd de grot uit te zijn om het spel op tijd te kunnen beëindigen. Hij bleef daar en keek naar zijn eigen voorbije levens met groot begrip over wie hij was en wie hij geacht werd te zijn, met een ongelooflijk groot begrip van het overzicht wie zijn moeder en vader in het verleden waren en ook wie hij in hun levens was. Toen werd Jason wakker.

Jason dacht na. Wat een heerlijke droom  was dit! Toen herinnerde hij zich alles. “Maar ik vind het wel jammer dat ik het spel niet heb gewonnen,” klaagde hij. Jason ging dus verder met zijn leven en begreep niet wat de droom in werkelijkheid betekende, maar hij was niet boos op de bewaker. Af en toe dacht hij: als ik het nog eens zou mogen doen, zou ik het anders doen. Ik ken alle valkuilen nu.

Jason begreep niet dat hij nog steeds in het spel was.

LEE’S NASCHRIFT: 

Velen die dit verhaaltje lezen voelen dat het pad door de grot iemands leven is en dat de uitgang het einde van het leven is. Feitelijk is de uitleg van Kryon dat dit inderdaad leven is, maar dat het verlichting vertegenwoordigt, zelfrealisatie en een verandering in de toekomst. Daarom vertegenwoordigt deze parabel een mens met een schijnbare “recht-door-zee”- opdracht: Beloop het pad van start tot finish zonder teveel tijd kwijt te raken door om je heen te kijken – en je zult er komen.

Hier zit echter nog veel meer informatie in. Kryon vertelt ons dat wij de verheven personen zijn die de planeet bewandelen en dat wij, terwijl wij hier zijn, neigen naar het tegenovergestelde en juist veel tijd besteden aan het bestuderen van het verleden.

Ik citeer uit Kryon boek II, bladzijde 204: “Kryon wil dat wij weten dat als de sterspeler van het spel geboeid raakt en bewegingsloos vol ontzag naar zijn teamspelers kijkt…..het spel nooit gespeeld zal worden en zeker nooit gewonnen. Wij dienen informatie te verzamelen als gereedschap voor onze eigen handelingen. Het is niet de bedoeling dat wij de leden van onze supportersgroep zoveel gaan bestuderen dat dit onze eigen ontwikkeling tegenhoudt.”

Teruggaan naar vorige levens is groots, tenzij je de neiging hebt om steeds in het verleden te leven. Het bestuderen van het metafysische Universum is net zoals Jason in de grot verlichtend, behalve als dit alles is wat jullie doen. Kryon zegt dat er nog meer informatie over deze onderwerpen aanwezig is dan over alle tijd van de geschiedenis van de Aarde – en het is fascinerende informatie gezien onze nieuwe krachten om te onderscheiden en door onze intuïtie. Als het doel in het leven echter is om onze persoonlijke redenen om hier te zijn te ontdekken, om de vibratie van de planeet te verhogen en om vooruit te gaan met zelfrealisatie kunnen wij niet al onze tijd spenderen aan het terugkijken naar wat ooit was.

Wat zouden jullie hebben gedaan als jullie Jason waren? Zouden jullie zijn gestopt als jullie je eigen kristal hadden ontdekt? Soms zijn de verleidingen bijna onweerstaanbaar.

Ik denk dat God, wat wij doen, daarom “werk” noemt.